Zarauzko Idazleak - Txiliku

Orain kontatu behar dizuedan istorio hau Larrabetzun gertatutakoa omen da, eta niri kontatu zidaten bezala, hitz bakar bat ere aldatu gabe, errepikatuko dizuet.

Itxura denez, Ioanioren eta Marisaren etxean egongelako alfonbra zaharkitu samarra zegoen, eta beste bat erosteko asmoa zeukaten aspalditik. Baina badakizue, gerorako utzi eta gerorako utzi, azkenean...

—Gaur bertan erosi behar dugu alfonbra berria —esan zion Marisak Ioaniori halako batean—. Zoaz Bilbora alfonbra pertsiarrak saltzen dituzten dendara, eta eros ezazu bat.

—Baina, Marisa —esan zuen Ioaniok—, zuk badakizu ni oso txarra naizela alfonbrak aukeratzen.

Ioanio berrogei urtetik gorako gizona zen, sudurra kakoduna zuen, eta metalezko betaurreko txiki batzuk, sudur handi samarraren gainean.

—Berriz ere izango zara txarra beti zure emaztearen eskuetan uzten baduzu aukera! Tira, txorakeria gutxi, eta zoaz azkar.

Marisa ere berrogei urtetik gorako emakumea zen, ilea gorriz tindatutakoa zuena eta ienio bizikoa. Galtzekin ibili ohi zen ia beti, baina egun hartan gona luze bat iantzi zuen. Bilera garrantzitsu batera ioatekoa zen, itxuraz, eta horregatik izango zen, agian. Galtza edo gona, kontua da urduri zegoela. Eta Marisa urduri dagoenean, broma gutxi!

Ioaniok, berriz, gogo gutxi zeukan alfonbra erostera ioateko, baina Marisari nola esan ezetz! Eztabaidan ari zirela, Anartz eta Aiora, Ioanio eta Marisaren seme-alabak, etorri ziren.

Anartz bederatzi urteko mutikoa zen, amaren antz handikoa, sudur-motza eta ile kizkurduna. Aiora, berriz, hamaika urteko neska-motza zen, nahiko beltxarana eta ile ilunekoa.

Aiora beti prest egoten zen «aitatxori» laguntzeko, eta Anartz, berriz, beti amorratuta ibiltzen zen Aiorak esaten zuenari kontra egiteko.

—Nik lagunduko dizut alfonbra aukeratzen —esan zion Aiorak aitari.

—Ederki, Aiora. Eskerrik asko —esan zion aitak, baina ez zirudien oso gustura zegoenik laguntza horrekin.

—Aiorak zurekin ioan behar badu, nik ere zurekin ioan nahi dut —Anartzek.

—Inbidix! —esan zion Aiorak, mingaina ateraz.

—Tuntuna! Aiora, ipurdia gora...

—Nahikoa da! —egin zuen oihu aitak—. Biok nirekin oraintxe bertan. Goazen!

Hirurak Bilbo aldera ioan ziren, hiriaren sarrerako saltoki erraldoi horietako batera. Lantegi itxurako denda handi batean «Alfonbra pertsiarrak» iartzen zuen kartel handi batean.

Garapena: Dijitalidadea SL