Zarauzko Idazleak - Txiliku - Kaltxaberde, Tturku eta Gotzon

Aita egunkari atzean erdi ezkutaturik zegoen. Garbiñe etxera etorri eta ikastolako kontuak kontatzen hastea dena bat izaten zen, eta gizonak ez zeukan istilu haiei ekiteko batere gogorik.

—Gero eta erotuago dago! —jarraitu zuen neskak bere esan beharra ezin gorderik—. Ezetz asmatu zer bururatu zaion oraingo honetan...!

Aita oraindik gehiago ezkutatu zen egunkari atzean. Bertan bera desagertzeko aparatoa eduki izan balu eskura, momentu berean emango ziokeen martxan jartzeko botoiari eta afalordurarte beste nonbaitetara desagertu. Baina haren faltan, egunkari atzean desagertu zen eztultxo bat eginez.

Liburuak eta poltsa bazter batetan utzi eta aitaren aurrean zutik geratu zen neskatoa. Salbaziorik ez zegoela somatzen hasi zen aita, baina badaezpada ere irakurtzeari adi-adi jarraitu zion: «Dirurik gabe eros ezazu..» «Opariak...». Zer arraio ote du orain alaba honek...? «Kreditua...» «%15 ... ». Neska isilik. Eskuak gerrian jarririk. Haserre aurpegiarekin.

«Isiltasun hau ezin daiteke gauza ona izan» —pentsatzen zuen gizonak bere baitan eta paperen atzetik begi erdi izutu erdi irribartsuak agertu zituen.

—Mmmm —edo antzeko zerbait esan eta oso interesantea izango balitz bezala, berriro, hirugarren edo laugarren aldiz, banketxe batek propagandarako zuen iragarkia irakurtzen saiatu zen: «Zure intereseko zera...» «Dirua ordu guztietan...» «Opariak». Zer arraio nahi ote du orain nire alabatxo honek...? «Kreditua...» «% 15...»

Baina alferrik zitzaizkion jukutriak, begiak altxa eta han zegoen oraindik Garbiñe zain.

—Mmmm —egin zuen berriro aitak.

—Ederki, aita! Ziur nago ez duzula aditu zer esan dizudan! —jaso zuen erantzuna aurpegi-muzin batengandik.

—Horixe baietz, maitia! Ez nizun ba adituko! Ez dakit zein eroturik dagoela edo...

—Ikusten! Paretari hitzegiten ihardun banu bezala. Konturatu zen gizona gerra hura galduta zuela. Etsipen, aurpegia jarri, mahai gainean egunkaria utzi eta ikastolako gora-beherak entzutera prestatu zen. Alabak hartutako bideari segitzen zion:

—Ikusten! Ez didazu batere kasorik egiten. Ezta enteratu ere ez zara egin! Gure maisua txoratuta dagoela esan dizut. Txo-ra-tu-ta. Begira, begira zer agindu digun egiteko.

Bazterrera joan, poltsa hartu, ireki eta fitxa mordo bat handik atereaz berriro hurbildu zen mahairaino.

—Hemen! Ez... hemen! «Zu ere fantasma, monstruo,; ireltxu, mamu edo antzeko izakia agertzen den ipuin bat egiten saia zaitez» —irakurri zuen.

—Ba, hori ba..., saia zaitez. Ez dut uste ipuin bat egitea hain zaila denik.

—Ezetz, e? Has zaitez zu ere gure maisua bezala, ez dela zaila esanez. Ipuin bat egin eta gainera fantasmak eta mamuak tartean direla. Horrelakoek ez dute existitzen!

—Ejem... mmm... beno... Gauzak ez dituzu horrela ikusi behar. Irudimenak egin behar du lan, irudimenak... Ipotxak, galtxagorriak, erraldoiak, tartaloak, damak, lamiak, herensugeak, maitagarriak... denetik da Euskal Herrian. Ez dutela existitzen, beno... hori egia da, baina egiaren erdia bakarrik. Hortara jartzen bagara gure irudimenak erraz asma ditzake, eta esan dezakegu gure irudimenean badirela, existitzen dutela.

—Ba, nirean behintzat ez. Nire irudimena lehorra dago ala garbiegia behinik behin. Nik ez dut somatzen hor barruan fantasmarik. Tira, aitatxo, izan zaitez ona eta egidazu ipuintxo bat, atera ezazu mamu horietako bat zure irudimenetik. Bene-benetan, niri ez zait ezertxo ere bururatzen.

—Baina lana zuk egin behar duzu! Zertarako balioko dizu nik egindako ipuinak? Bakoitzak bere garaian bere lanak. Nik egin nituen dotoretxoak nirean, asko gainera. Ez dizut esango gelako hoberena nintzenik, baina ipuinak egiten... abila benetan. Zuek duzuen aukera izan banu, ministro ere izango nintzen ni honez gero...

—Ez da izango egia! Ederki! Lehen izan zuenak zerbait gordeko zuen gerora ere eta jar ezazu ipuinak egiteko zure makina martxan eta bota. Ni hementxe eseriko naiz eta den-dena arreta handiz entzun ondoren, neuk moldatuko dut taiuzko zerbait. Horrela nik egindakoa izango da, nahiz zuk asmatua izan.

Zepoan harrapatutako azeriak zer sentitzen duen somatu zuen Garbiñeren aitak...

Garapena: Dijitalidadea SL