1951 (Zarautz)
Egile honen
beste liburuak
NARRATIBA
1999, Elkar
2000, Elkar
2006, Elkar
IPUINA
1996, Elkar
HAUR ETA GAZTE LITERATURA
1982, Elkar
Kaltxaberde, Tturku eta Gotzon
1984, Elkar
1985, Elkar
1987, Gipuzkoako Foru Aldundia - Zarauzko Udala
1987, Elkar
Mutiko Ausarta eta Neska Panpoxa
1989, Elkar
1990, Elkar
Ausarta eta Panpoxa tartaloen basoan
1991, Elkar
1992, Elkar
1993, Elkar
1995, Errenteriako Udala
1995, Elkar
1995, Elkar
1995, Elkar
1997, Elkar
2000, Elkar
2000, Elkar
Arreba txiki bat dut, eta zer?
2002, Elkar
2004, Elkar
2006, Elkar
2007, Elkar
2008, Elkar
Horazio eta jaguarra
2002, Elkar
Urrutitik etorritako mutikoa
Gelan mutiko berri bat dugu. Gure maisuak, Maisuluisek, esan digu oso urrutitik etorri dela. Urruti-urrutitik!
Mutikoa ikasgelara sartu denean, denoi aurkeztu digu Maisuluisek:
—Hau da zuen eskolakide berria —esan digu.
Gero, esertzeko esan dio Maisuluisek eta, eseri denean, gauza asko galdetu dizkio. Gure maisua horrelakoxea da, kuxkuxero hutsa.
Dena jakin nahi!
Beti galdezka aritzen da:
—Zer dakizu honetaz?
—Zertarako balio du horrek?
—Nola egiten da hori?
—Zer jartzen du hemen?
Badirudi munduko gauza guztiak ezagutu nahi dituela...
Maisua galdezka hasi zaionean, urrutitik etorritako mutiko gaixoa isil-isilik geratu da, lurrera begira.
Seguru asko ez zekien zer erantzun. Baina maisua euskaraz eta erdaraz galde eta galde aritu zaio.
Halako batean, gaztelaniaz galdetu dio izena:
—¿Cómo te llamas?
Eta urruti-urrutiko mutikoak harritu aurpegia jarri, sudur txiki txapala gorantz altxatu eta begiak diz-diz dituela, esan dio:
—Horacio!
—Horazio —esan du gure maisuak oihartzun txoroflauta batek bezala—. Horazio izena duzu!
Orduan, Maisuluisek kokotseko bizarra bihurritu du bi aldiz, hiru eztul txiki egin ditu eta esan digu:
—Horazio urruti-urrutikoa da.
—Hori esan diguzu lehen ere -esan diot nik.
—Zu, Aitziber, zaude isil-isilik, polit hori —esan dit Maisuluisek, eta haserre aurpegiarekin begiratu dit. Gero, bere berriketarekin jarraitu du—. Munduaren beste puntatik etorri da Horazio, eta horregatik ez daki euskaraz.
—Rara! —ihes egin dit niri, eta maisuak errieta egin dit.
Nik ez nuen haserrarazi nahi Maisuluis, baina... niri asko kostatzen zait isilik egotea.
Maisua eta biok berriketan ari ginen bitartean, esandako dena entzun eta buruarekin baietz egiten aritu da Horazio.
Nik uste dut, hala ere, ez duela ezer ulertu. Begiratu diot eta lehen bezain harrituta eta ez-ulertuaren aurpegiarekin ikusi dut.
Horazio txikia eta bizia da, bihurria eta jolasti itxurakoa, eta azal beltxaranekoa. Niri iruditzen zait han, urrutiko bere herrian, eguzki gehiegi hartu zuela.
Ilea ere beltz-beltza du, eta sudurra laburra eta zabal samarra.
Nondik etorri den eta hori, ez dakit oso ondo. Maisuluisek zerbait esan digu, baina nik ez dut ondo ulertu. Badakit lehen Ameriketan bizi zela, han urrutiko bazterren batean, baina ez dakit oso ondo non esan duen. Ondo ikasi dudana zera da, oihanean bizi tela...
—Urruti-urrutitik etorri da —errepikatu du zazpigarren aldiz Maisuluisek. Ezin zaio burutik kendu hori—. Ameriketako oihan batetik.. .
Oso ondo ulertu diot nik hori maisuari: oihan batetik esan du.
Hotzikara bezala sentitu dut hori aipatu duenean. Oihan hitza entzutearekin batera piztia izugarriak etorri zaizkit irudimenera. Eta errukiz beteta begiratu diot Horaziori.
Berak ere begiratu dit, baina irribarretsu zegoen eta begiek diz-diz egiten zioten, eta pentsatu dut: «Seguru asko ez zuen gaizki pasatu oihanean».
