Egile honen
beste liburuak

BERTSOA

Atano III. Bere edestia bertsotan

1949, Itxaropena

Basarri

1950, Itxaropena

Laugarren Txinpartak

1966, Auspoa

Kantari nator

1960, Itxaropena

Kezka giroan

1983, Auspoa

Nere Bordatxotik

1992, Auspoa

ARTIKULUAK

Bertsolaritzari buruz

1984, Auspoa

ZARAUTZ ERRIARI

 

Ene, Zarautz maite,

nere amets laguna,

kantuz datorkizu

ainbat maite zaituna.

Ain zera kutuna,

garbi ta txukuna,

gure alaitasuna...

Lore izarduna,

indar daukazuna,

parerik eztezuna!

 

Zeure zaindaritzat

daukazu Talai-mendi,

bestetik Pagota

otoizka goi Jaunari;

Barbara'n gain ori

Torre Eiffel dirudi;

bi pausora Getari...

Itxasoko begi

or dezu Mollarri,

guzion txoragarri!

 

Kanpotar millakak

bixitatzen zaituzte,

gero ta geiagok,

nik alaxen det uste.

Etortzeko eske

ta joateko triste,

zu gustatzen ainbeste...

Zugana nai dute,

aitortzen digute,

oberik ezpaidute!

 

Lur ontan ezta, ez,

indartuko arantza,

beste gisakoa

da guk degun baratza.

Zarauztar neskatxa,

maitetasun utsa,

balio dun dirutza!

Eder du gorputza,

aingeru izkuntza...

Atoz, bada, Zarautz'a!!!

 

Zeruko Argia, 1968-VIII-11

 

 

 

ETXEAN DEGU GAITZA

 

Zarautz erritik apalki nator

Aloñaren magalera,

ezin gorderik dauzkadan kontu

batzuk zuri esatera.

Ama laztana, entzun, arren!, zuk

bertsolari eskaera,

bein bear eta Euskalerrian

zure bearrean gera.

 

Emen agertu ziran garaian

zer naigabe ta samiñak,

esan zeikean danak zeudela

oso burutik egiñak:

Oñaztar eta Ganboatarrak,

lapurrak eta sorgiñak...

Orduko marka guztiak orain

ez al daude eragiñak?

 

Ama maitea, zeure almena

garbi agertu zenduan,

arro ziranak apaldu ziran,

ta bearra bagenduan.

Otzago edo epelagoa,

fedea bazan orduan,

orain erabat galdu degu-ta,

animalien moduan.

 

Gure lurreko goraberak gaur

zein negargarri dabiltzan,

ekaitza pranko ikustekoak

gera munduko bizitzan.

Munich, Viet-Nam, ta beste ainbat

beti aotan ez izan,

begira zagun, o, euskadunok,

etxean nola gabiltzan.

 

Alkar arteko adiskidetzak

joanak ditugu igesi,

iñorentzako errukirik ez,

danerako geu lenbizi.

Au egia da, anai maiteok,

eta ukatzen ez as¡:

alkar ikusi baiño naiago

suge-gorria ikusi.

 

Bizkar gaiñean artuak gaude

makiña bat danbateko,

ta motiborik asko badegu

berriz kezkaz egoteko.

Deabruaren almen aundiak

artu gaitu gu menpeko,

len igaroak naikoa ez ta

odol gorria tarteko.

 

Sendatu gabe dago oraindik

erri zar onen zauria,

beldur ikaraz jarria nago

sortu leikela berria.

Berriro ere infernu bizi

laister da Euskalerria,

maitetasunak artzen ezpadu

gorrotoaren tokia.

 

Lenez gaiñera ez gaitezela

anai artean zatitu,

zentzuz osatu gaitezen ondo,

umekeriak garaitu.

Gure lur onek begiak goruntz

Zugana jaso nai ditu,

ta okerrena gerta baiño len,

Ama, gutaz errukitu.

 

Anaiak nola ibili leike

alkarrekin arakintzan,

noiz jarri bear degu apalki

Jaunaren serbitzaritzan?

Gure babesle paregabea

erri au kontuan izan,

olatu trakets, ondagarriak

azpian artu ez gaitzan.

 

Zeruko Argia, 1972-X-29