Egile honen
beste liburuak

POESIA

Ibaia euri-erasotan bezala

2000, BBK-Euskaltzaindia

Bihotzak planto

2001, Olerti Etxea

Hitz-erraietan

2001, Urretxuko Udala

Zure bila itsasoa bidaliko dut

2002, Bermingham

Dudarik gabe, iragan urteko euskarazko poesiaren uztan, gehien hunkitu nauen poemarioa izan da Txori erratuen bilera. Txori erratuek poesiarako ezinbestekoa den bizitzara eta sentimenduetara begiratzen dakitelako.

Ixiar Rozas (Idatz & Mintz, 1999-05)

KEZKA LARRIZ

 

Bidezkoa eta bidegabekoa,

egia eta gezurraren artean

erabaki behar hau!

Etengabe!

Kontzientzian erantzuna

bilatu behar hau!

Mementuoro!

 

 

 

EZAREN SEMEAK

 

Ustez gizon libreak gara,

baina edozein huskeriaren aurrean

amore ematen dugu.

Kalera ateratzea, egiaren isiltasuna,

suizidio ttikiak.

Eguneroko lokatz mardulean

indarrak kasik erabat

akituak,

eta segurtasunik

batere ez.

Lurrera begiratzen dugu

goiari eusteko ahaleginak eginez.

Itxaropena dugu sobran.

Epeburuak.

Ohitura txepelak.

Aurpegi txarrak.

Ehun mila gezur ergel.

Haragia sustengatzen digun

ikaren sarea.

Maitasunaren beldur beti

eta ametsetatik hautatutako

egitasmo hutsek,

itzal hutsek,

gure ezerako bidea

topatzen erakusten digute.

 

 

 

GAUAK ZAINDUTAKO ARROSAK

 

Gauak zaindutako arrosak irekitzen baitira

lurrean, leihopean, armairu txikietan,

agurrezko hitzak bailiran.

Eta bihotzak, oso hauskorra den txori hori,

infinituaren ilusioa galtzen du.

Azkenean nekeak bereganatu gaitu,

ez dakigu nola igaro trena atera arteko denbora luzea.

Garai batean ezagunak zitzaizkigun lekuak

orain erabat arrotz agertzen zaizkigu,

eta gustukoak genituen ametsei uko egin beharra.

Libre izaten ez dakigulako gorrotatzen gaitu haizeak.

Bizitza laburra da ekintza guztietan.

Agian maite dugu, agian asko maite dugu, baina

gure amodioa (horrela izenda badezakegu) ezer ez idatzita

dagoen liburu bateko aurkibidea da.

Gogora ezazu gainera bere gauek eta udazkenek

gela hau bete dutela gaur bertan.

Baina ederra gero, neurrigabea, gizakia bera bezala,

desagertzearen legea. Zoriontasun zeharo urrunduaren

neke eta etsipen neurtezina. Gurea izan zen hura guzta.

Oi errege baino areago eskale!

Gero dator denboren uta, mantso,

eta bularreko sua itzaltzen digu,

maite nauzun istant honetako edertasuna aldendu.