Nobela entretenigarria da; arazo handirik sortzen ez duen horietakoa. Ezagunak diren kontuen artean ezezagunak zaizkigunak tartekatzeak irudimena lerroz lerro eramaten du, gehiegi desbideratu gabe, hegan jarri gabe. Grazia du testuak, arintasuna dario; eta, jeneroko eleberria denez, misterioa argitzea da testuaren helburua, baina ez bat-batean, poliki-poliki baizik, suspenseari ahalik eta luzeen eutsiz. Amaiera arte ez du irakurleak jakingo zer dagoen ezkutatuta, baina amaiera baino lehenago argituz joango dira zenbait sekretu, pertsonaiekin zerikusia dutenak.

Felipe Juaristi
("El Diario Vasco", 2007-06-08)

Historia egon zitekeen kokatuta beste leku batean, beste denbora batean, giza portaerak hurbilak baitira beti. Baina Alemania nazian kokatzeak badu abantaila bat, irudi ezagunekin jokatzen duela Anjel Lertxundik, eta horretan zinearen eta gaiaren inguruko liburu anitzak idazlearen aldeko jokatu dute pertsonaian sakontzean, konfliktoa agertzean. Ez hainbeste historia bera. Baina literatura lerro artean ere irakurri behar baita, Wernerren historia hurbila egiten zaigu. Arriskatu egin da Anjel Lertxundi, bere irakurleak beti eskertzen dioguna, bide batez esanda.

Lorea Amilibia
("Deia", 2007-10-09)

Giroaren ezagupena izaki behinena, Lizardiren estiloa aipatu behar da, gutxik bezala bait zerabilen euskara sortuz gero ikasiagatik.

Mikel Mendizabal
("Argia", 1987-02-08)