Poema-bildumaren zartada ez da haundi horietakoa, ezpada apurka-apurka iragazten dena. Barruraino sartzen dira bere deskribapenak (haizea, gaua, etxeko eszena hunkigarri bezain single bat) baina labur antzean geratzen zaizkio gogoeta filosofikoak, apur bat gehiago ez arriskatzearren. Denak datoz, ordea, liburu bakarrean. Eta nahasteak koadro eder bat osatzen du.

Igor Estankona
("Deia", 2005-06-21)

Pertsonaiak mundu guztitik hartuak dira, eta gehienak mende ba-tzuk atzera bizi ziren, eta garai hartako giroa eta garaia bera deskribatzeko aprobetxatzen du idazleak. Hizkera ere zenbaitetan ordukoa delarik. Tartean kontakizun eta bitxikeria asko, diamantea nola ebakitzen den erakusten digu eta zenbait landarek berekin dituzten mitoez ari da, esaterako.

Liburua irakurri ostean, ohartuko gara izenburua bera dela, lehen egiazko gezurra. Izan ere, bizitza eredugarri izatetik urrun baitaude pertsonaiak, nahiz eta kontaera bera halakoa izan. Ironia beraz, hasieratik present, irakur lagun izango da eta berarekin batera topatuko dugu umorea nonahi.

Iker Zaldua
("Noticias de Gipuzkoa", 2006-11-18)

Ez dut sekula ulertu kultuzko idazle eta artisten kontu hori. Agian oso ona izan arren gutxi saltzen duena da kultuzkoa, besterik gabe. Ez dakit. Kultuzkoa ala ez, ahots eta estilo berezkoaren jabe den idazle bikain bat aurkitu dut nik liburu honi esker, beste obra borobil baterako (Elgeta) bidea egiteaz batera. Ez da gutxi.

Ibon Egaña
("Berria", 2003-09-20)